Çocuk ve Oyun
Oyunun, çocuğun gelişiminde ve eğitiminde etkisi büyüktür. Çocuk, oynarken tecrübe kazanır. Oyun onun hayatının önemli bir parçasıdır. Çocuklar, başlangıçta yalnız ya da anneleriyle oynarlar. Oyunun bir diğer faydası da çocuğun birikmiş enerjisini meşru bir yolla sarf edebilmesidir. Oyun, çocuğa hiçbir kimsenin öğretemeyeceği konuları kendi deneyimleriyle öğrenmesinin bir yöntemidir. Oyun, sonucu düşünülmeyen ve eğlenmek maksadıyla yapılan hareketlerdir. Çocuğun saldırganlık dürtülerini yok eden önemli bir uğraştır. Oyun, gerçek hayat ile hayal dünyası arasında bir köprüdür. Çocuk, oyuna yalnızca büyüklerinden gördüğünü aktarmakla kalmaz, kendi deneyimlerini ve birimlerini de katarak sentezler yapar. Oyun, çocuğun yeteneklerini ortaya koymasında önemli bir fırsattır. Çocuk, oyun oynarken şu özellikleri kazanır
– Gerilimlerden kurtulur.
– En derin duygu ve ihtiyaçlarını ifade etme imkânı bulur.
– Duygusal problemlerini kendi kendine çözümler.
– Ev halkına karşı duygu ve düşüncelerini oyunla açığa vurabilir.
– İç çatışmalarıyla ve kaygılarıyla başa çıkma fırsatı bulur.
– Gerilim ve korkulardan kurtulur.
– Oyun malzemelerini ve objelerini tanır, anlar.
– Gerçek ile gerçek olmayanı ayırır.
– Gizli yeteneklerinin keşfedilmesine zemin hazırlar.
– iş birliği ve toplumda yaşamak için gerekli kuralları öğrenir
– Toplum ve ahlak kurallarına uyum göstermeyi öğrenir,
– Bedeni, zihni ve ahlâki gelişmesini artırır.
