Anne ve Babaların Kontrollü Disiplin Sorunları
Disiplin, eğitim sistemimizin vazgeçilmez bir yapılanmasıdır. İnsan ruhunun bir ihtiyacıdır. Çocuk bunu başlangıçta oyunlarda öğrenecektir. Disiplin, okul topluluğunu ahenkli ve verimli çalışmasını sağlayan prensipler toplamıdır. Disiplinden yoksun olan eğitim ve öğretimde başarılı olmak mümkün değildir. Kurgulanmış ve kurumlaşmış başarı sistemi öğrenci başarısının temel desteğidir. Zayıflatılmış ya da katılaştırılmış bir disiplin sistemi ise, öğrenim başarısını düşürmektedir. Okullarımızda geçmişte olduğu gibi bugün de, yarın da disiplin sorunları hep yaşanacaktır. Zaman zaman eğitimciler, anne ve babalar öğrencilerin özgürlüklerini sınırlayan, katı kurallar koyan, zorlayıcı kişilikleri ile disiplini oluşturmayı denerler. Cezalar, sindirmeler, bastırmalar hiçbir zaman sorunları çözmez. Sadece geçici olarak bastırır. Baskı kalkınca sorun tekrar eder. Oysa ki doğru yetiştirmenin yolu, yetişkin insana doğru davranmanın yoluyla aynıdır. İlkesini rehber edinen bir disiplin anlayışı öğrenciyi olumsuzluklardan, yanlışlardan uzaklaştırıp sorumluluk duygusu ile geleceğe hazırlar. Karşılıklı saygı ortamında öğrenciler sürekli katkıda bulunan değerli birer servet gibidirler. Bu serveti korumak, zarar vermeden geliştirmek eğitimcinin gerçek yüzünü ortaya çıkarır. Pozitif, düzeltici disiplin anlayışı ile öğrenciler sorumluluk sahibi kişiler olarak geleceğe hazırlanırlar. Disiplin konusunda oldukça ilkel, öğrenme merakını körelten, gelişmeyi ve sorumluluğu engelleyen davranışlardan şiddetle uzaklaşılmalıdır. Bu konuda anne ve babalar disiplin uygulamalarında tutarlı olmak zorundadırlar. Davranışlarıyla uygulamalarıyla, işbirliği yaparak sabırla bu sihirli kelimeyi çocuğun duygularını tahrip etmeden devreye sokabilmelidirler. Bunun için de anne-babaların kontrollü disiplin sorunları konusunda şu olumlu davranış örneklerini görebiliriz.
– Çocuklarını mantıklı kontrol ederler.
– Aşırı şımartmazlar.
– Karşı tepki gösterip kızıp küsmezler.
– Ortalığı velveleye vermezler.
– Mantıksız ricalara aşırı biçimde boyun eğmezler.
– Her zaman memnun etmeye çalışmamalıdırlar.
– Çekişmeli konulardan sakınırlar.
– Çocukların istenmeyen davranışlarını onaylamazlar.
– Çocuklarını aşırı derecede korumazlar.
– Çocuklar için gereğinden fazlasını yapacakları hissini onlara kazandırırlar.
Böylesi olumlu davranışları ile çocuklarını daha iyi disipline ederler.
