İletişim Engelleri
Eğitimde anne ve baba ve çocuk iletişimi oldukça önemli bir yer tutar. Anne, baba ve tüm öğretmenler, çocuklara düşünce ve bilgilerini aktarabilmek için iletişimi önemsemek zorundadırlar. Etkileşimin olduğu her yerde iletişim, iletişimin olduğu her yerde de etkileşim vardır. İletişimde sunuş oldukça önemli bir yöntemdir. Çocuklar nazlı kuşlar gibidirler. Ev isterler, ekmek isterler. Öpülmek, sevilmek, okşanmak isterler. Bunların tümü iyi bir iletişimin gerçekleşmesi ve çocuk ile diğer fertler arasındaki sıcaklığın oluşumuna bağlıdır. Çocuklarla konuşurken eğilerek, başlarını ve yanaklarını okşayarak konuşmak önemli bir özelliktir. Bacakları ile çocuklarla konuşan insanlar sağlıklı bir iletişim kuramazlar.
İletişimde tutarlılık esastır. Destekleyici olmak, katılımı teşvik etmek, değerlendirmeye yön vermek, iş birliği yapmak gerek; ancak iletişimin de önünde bazı engeller vardır. Bu engelleri tanımalı, böylesi tuzaklara ve sıkıntılara düşmemeliyiz. Bunlar bilinmediğinde hem çevremize hem de çocuklarımıza zarar vermiş oluruz. Çocukla araya duvar ören olumsuz iletişim engelleri şöyle sıralanabilir
– Emir vermek, onu yönlendirmek.
– Uyarmak, gözdağı vermek.
– Öğretmemek, nutuk çekmek, mantıklı düşünceler önermek.
– Yargılamak, eleştirmek, suçlamak.
– Ad takmak, alay etmek.
– Yorumlamak, analiz etmek, teşhis koymak.
– Güven vermemek, desteklememek, duyguları paylaşmamak.
– Soru sormak, sınamak, sorgulamak.
– Sözünden dönmek, oyalamak, alay etmek.
