Aile ve Çocuklar Arasındaki Kavgalar
Zaman zaman çocukların çoğu anne ve babalarının isteklerine karşı gelirler. Bu, büyümenin bir parçasıdır. Çocuklar davranışlarıyla aile büyüklerine, kardeşlerine karşı tartışır, sert karşılık verir, alaylı sözler kullanabilirler. Böyle durumlarda anne ve babalar, soğukkanlılıklarını koruyarak çocuğun ruh halini derinliğine anlamaya çalışırlarsa, aralarındaki etkileşimin çatışma durumundan, sorun çözme durumuna dönüşmesini sağlayabilirler. Teorik açıdan eğer anne ve baba sevgiyi eşit dağıtıyorsa kardeşler arası kavga ve rekabet olmamalıdır. Buna rağmen yine de ailede bazı çatışmalar oluyorsa,
– Anne ve babanın kardeş kavgalarında yargılayıcı rolde olmamaları, uzlaştırıcı olmaları.
– Kardeş arası ilişkilerde taraf olmamaları.
– Çocukların tümüne eşit davranmalı, bu duygu ailede diri tutulmalı.
– Kardeşlerin birbirlerini şikayet etmelerine prim verilmeli.
– Kavgaya sebep olan nedenler belirlenip, çözülmeli.
– Kavga sonrası çocuklar cezalandırılmamalı.
– Kardeşler arasında büyük-küçük kıyaslamaları yapılmamalı.
– Sorumlulukların paylaşılması konusunda rehberlik edilmeli.
– Kardeşler arasında paylaşımda yol gösterici bir tutum izlenmeli.
– Kavga neticesinde onlara bağırma, kızma yerine iki tarafı da sakinleştirerek nedenler konuşulmalı.
– Kardeşlerin sorumlulukları gerektiğinde birbirlerine aktarılmalı.
– Kardeşler arasındaki yaş farklılığının sorunları çözmede yeterli olmayacağı çocuklara gösterilmeli.
– Birbirlerine rekabet değil, dostça yaşamalarına yönelik olanak hazırlanmalı.
– Kendilerini tanımalarına ve tanıtmalarına imkân verilmeli.
– Tüm çocuklara yaşlarına uygun sevgi gösterilmeli.
Böylesi rehberliklerle aile içindeki kardeş kavgaları azaltılabilir.
