TÜRKİYE'DE KÖYDEN KENTE GÖÇ
1950'li yıllarda, iç göçün sebebi sanayileşme ve kalkınma olarak bilinmektedir. Bu yıllarda şehirleşme hızı %2.5 iken 1975 yılında %6'nın üstüne çıkmıştır. Şehirdeki istihdam o.rtamı, eğitim ve sağlık kurumlarının varlığı ve şehir hayatının çekiciliği kentleri cazibe m^rkezi haline getirmiş ve kırsal bölgeden şehre doğru nüfus hareketini
-GUNCEL: TURKIYE'NİN SOSYO-EKONOMIK KONULARI-
109
hızlandırmıştır. Diğer taraftan veraset yoluyla toprakların parçalanması , verimli toprakların daha az sayıdaki çiftçilerin elinde toplanması ve fakirleşme köylerden kaçış sebebi arasında sayılabilir. 1980 yılından sonra ise doğu ve güneydoğu böigelerindeki terör nedeniyle can ve mal güvenliğinin kalmayışı göçün en büyük etkeni haline gelmiştir.
Göçün itici nedenleri:
-Son yıllarda tarımda makineleşmenin yaratmış olduğu boş iş gücü.
-Kırsal alanda nüfus artışına bağlı olarak arazi bölüşümünün yaratmış olduğu yoksulluk.
-İstihdam olanaklarının olmayışı ve işsizliğin getirmiş olduğu tedirginlik.
-Çok sayıda ilçe ve köyün GAP Projesi'nden dolayı baraj göl havzaları altında kalması, diğer kırsal alanlarda ise terk edilen köylerde kalan az nüfusun da artık kurtuluşu şehirde görmesi
-Terör olayları
Göçün çekici nedenleri:
-Kentlerin sahip olduğu olanakların yaratmış olduğu ,__
cazibe; ~
tr i
UJ i
-İşarayışı,
C/î
w
-Çocuklarına daha iyi bir gelecek hazırlama isteği,
-Kaliteli eğitim ve sağlık olanaklarından faydalanma beklentisi,
-Mutlu bir yaşam sürme düşüncesi, -Kentte daha güvende olma hissi, -Sosyal güvence arayışı
-Kitle iletişim ve ulaşım tekniklerinde ve olanaklarında meydana gelen değişme ve gelişmeler.
-Göç etme, yer değiştirme (insani) eğilimi ki bu da göçün evrensel nedenidir.
Bölgeler İtibariyle Net Göç Oranları
1985 - 90 yılları arasında en fazla göç alan bölgelerimizin başında Marmara Bölgesi (yılda ortalama binde 69) gelmekte olup, bu bölgemizi sırasıyla Ege Bölgesi (yılda ortalama binde 25.5) V9 Akdeniz Bölgesi (yılda ortalama binde 20) izlemektedir.
En fazla göç veren bölgelerimiz ise sırasıyla; Doğu Anadolu (yılda ortalama binde eksi 82), Karadeniz (yılda ortalama binde eksi 53), Güneydoğu Anadolu (yılda ortalama binde eksi 30) ve iç Anadolu'dur (yılda ortalama bindeeksi 16).
